De problemen in en van de wereld zijn groots. Mijn invloed is beperkt. Dat wat ik kan bijdragen voelt soms als de druppel op een gloeiende plaat. Ruim 25 jaar geleden besloot ik mij te richten op dingen waar ik invloed op had: mijn moederschap, mijn werkgeverschap, mijn relaties en mijn mens-zijn.
Mijn dochter voedde ik op vanuit haar behoeften en niet die van mezelf. In mijn werkomgeving bood ik een plek waar mijn collega’s konden groeien en ontwikkelen binnen een team dat saamhorig was en zakelijk tegelijk. Als vriendin aanvaardde ik wie de ander was – ook wanneer ik dat moeilijk vond. Ik verbeterde niet de hele wereld maar ik deed wat ik kon. Ik nam verantwoording voor wat ik aankon en oversteeg daardoor mijzelf.
Verantwoording nemen voor de invloed die ik had bleek een grote stap. De impact was klein en groots tegelijk. Op mezelf en op anderen. Verantwoording nemen voor mijn invloed op de wereld ging om hele kleine momenten. Het ging om mijn effect op anderen, positief en negatief, groots en klein. Op tientallen momenten per dag dat mijn leven het leven van anderen raakte en ik de kans had om iets bij te dragen.
Die ‘kleine’ invloed is de afgelopen jaren veranderd en groter geworden. Het gaat om meer dan alleen die momenten. Doordat ik mijn kleine bijdrage lever kunnen andere mensen grootse dingen doen. Vorig jaar had ik ineens het idee dat ik ook grootse invloed kon hebben, of moest hebben… Als ik maar …Het heeft me afgeleid en even heb ik gedroomd van een groots en meeslepend leven.
Toen werd ik wakker en moest ik lachen om mezelf. Een groots en meeslepend leven heb ik al. Ik ben op mijn best wanneer ik groots ben in het kleine. Ik ben een druppel op een gloeiende plaat. Wanneer ik gewoon doordruppel word ik een plas en daarna een meer en daarna een zee … druppel voor druppel.