Eerlijk gezegd dacht ik altijd dat ik redelijk sober leefde: geen auto, geen dure vakanties en geen schoenenverzameling. Na de afgelopen twee maanden weet ik beter… 13 jaar lang woonde ik een huis van 120m2: lekker licht en met veel ruimte onder het dak. Onder dat dak stonden – uit het zicht – spullen die we niet vaak gebruikten. Ook stonden er spullen die ooit nog handig zouden zijn, te goed waren om weg te gooien of spullen die daar gewoon stonden.

Tot ik besloot kleiner te gaan wonen. Veel kleiner. En alle kasten leeg gingen. Mijn dochter hielp mij om de spullen weg te doen. De gevleugelde uitspraak werd: “Mam, … dat JIJ dit allemaal bewaard hebt!”. Veel spullen had ik bewaard met goede redenen. Alleen ging ik naar een plek waar er geen ruimte meer zou zijn.

Ik ontdekte dat er meer manieren van ‘weg doen’ en ‘houden’ zijn. Soms kon iets duidelijk weg. Zoals onze De Waard tent uit 1973 van 30 kg bijvoorbeeld. Groot, zwaar en al 10 jaar niet meer gebruikt … en toch … voor ons zaten er veel goede herinneringen aan. Bovendien waardevol voor de liefhebber, dus weggooien wilde ik zeker niet. Maar ook de kringloopwinkel voelde niet goed. Een Facebook post leverde binnen no-time een bericht op van een liefhebber. Een voor mij bekende wijkbewoner kwam de tent meteen halen en stond bijna te dansen van blijdschap. Dat was makkelijk loslaten!

Sommige dingen zijn klein en onvervangbaar. Zo kreeg ik meer dan 20 jaar geleden van Pimmetje een legobouwwerkje voor mijn verjaardag. Zijn vader had er ‘Voor Milja van Pim’ opgeschreven, met een hartje… het was met liefde gemaakt en gegeven. Pim had twee legozwaarden en in het bouwwerkje zat er één van. Zijn moeder had nog aan hem gevraagd of hij het zeker wist… hij zei van wel. De dag erna stond hij samen met zijn moeder, beteuterd en zijn gezichtje vol snot voor de deur om te vragen of hij het zwaard toch terug mocht. Een dierbare en tastbare herinnering én klein en licht genoeg om in een doos te bewaren. Behouden dus.

Soms was iets oud, versleten of eigenlijk niet meer bruikbaar. Dan was het duidelijk en kon het gewoon de vuilcontainer in. Sommige dingen waren nog goed en vervangbaar. Die spullen hebben allemaal een goede bestemming gekregen via de wijk en Piekfijn. Er staan nog een paar dozen met spullen waar ik geen besluit over heb genomen. Met dingen waarvan ik weet dat ze weg gaan, alleen nu nog even niet…

Al met al heeft ‘ontspullen’ mij goed gedaan. Samen met mijn dochter en ook alleen heb ik mooie herinneringen opgehaald en losgelaten. Spullen vastgehouden, losgelaten of besloten ze nog even vast te houden. Het leven is lichter en luchtiger geworden. Niet alle spullen zijn ballast, zeker niet! Maar niet alles is nodig of fijn om te hebben en ongemerkt waren er veel spullen gekomen. Te veel. Het afscheid nemen daarvan heeft me ruimte gegeven … veel ruimte.

Meer weten of meepraten over Ontspullen? Kom op maandag 9 september om 12.00 uur naar Nafelen On Toer. Een lunch bij Studio Delfshaven. Opgeven graag via ynesselaar@gmail.com.

Pin It on Pinterest

Share This