Titel: Vrolijk Verval (2021)
Schrijver: Hedy d’Ancona
Recensie geschreven door: Yvonne Nesselaar
Klein maar fijn
Vrolijk Verval werd geschreven door Hedy d’Ancona, oud-politica en nog steeds feministe in hart en nieren. Zij was mede-oprichtster van de actiegroep Man-Vrouw Maatschappij en het blad Opzij. Op haar 83e vindt zij dat het hoog tijd wordt om anders te kijken naar ouderen en ouder worden.
De rebelse feministe van de jaren zestig stuitert in Vrolijk Verval van verontwaardiging over het negatieve beeld van ouderdom in Nederland, dor hout, kreupel, afhankelijk, kwetsbaar en zielig. Hedy zegt in 24 korte verhaaltjes dat er niets klopt van dat beeld. Met relativerende humor beschrijft ze dat lichaamsdelen beginnen te bungelen, dat nieuwe plooien opduiken tussen de al aanwezige, dat op de handen “verse grafbloempjes tot bloei zijn gekomen”, dat er haaruitval is, oogleden die kreukelen of zwellen en dat wiebelende tanden en kiezen normaal worden. D’Ancona beschrijft met veel humor dat het fysieke verval van ouderen niet persé hoeft samen te vallen met ellende, eenzaamheid en kwetsbaarheid. En passant gaat ze in op onderwerpen als vrije tijd, feminisme, politiek, rolmodellen, vergrijzing, seks, het brein en de liefde. Heerlijke, soms venijnige en altijd vrolijk makende observaties.
Wie moet dit boekje lezen
Iedereen die het ouder worden wil accepteren, er niet zielig over wil doen, strijdbaar wil blijven en het lachen niet is verleerd.
Wie moet dit boekje niet lezen
Mensen die met het stijgen van de leeftijd hun gevoel voor humor kwijt zijn geraakt.